piątek, 14 sierpnia 2020

Proszę na Słowo [#8] 14.08.2020

Czytania z dnia wraz z komentarzami >>> 

14 sierpnia 2020 - wspomnienie św. Maksymiliana Marii Kolbego, prezbitera i męczennika, rok A, II

fot. jeffjacobs1990

"Ci, którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy Nim trwali: łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych" (Mdr 3,9)

To może być jeden z piękniejszych fragmentów o tym, że w naszym życiu tu na ziemi najważniejsze nie jest zrozumienie, ale zaufanie. Oczywiście rozumienie też jest niezwykle ważne, ale jeśli zestawimy je z zaufaniem, to właśnie zaufanie w tym duecie wygrywa. Nie wiem jak Was, ale mnie bardzo chwyta za serce to powyższe zdanie: nie wszystko musimy rozumieć w naszym życiu, ale jeśli będziemy ufać i kochać, będziemy również przebywać w zasięgu Bożej Miłości tam, po drugiej stronie, już w tym właściwym życiu. Tam będziemy się cieszyć niegasnącą łaską i nieprzebranym miłosierdziem na wieki. Czyż może być coś piękniejszego? Św. o. Kolbe wiedział chyba najlepiej, że nie może być nic piękniejszego nad Niebo.


"Ty rozerwałeś moje kajdany" (Ps 116,16B)

Ten psalm mógłby śpiewać św. o. Kolbe w trakcie pobytu w więzieniu, który zakończył się jego męczeńską śmiercią. Być może śpiewał... Jest tam mowa m.in. o rozerwaniu kajdan. Wiemy z Pisma Świętego, że Pan Bóg przykładowo św. Piotrowi fizycznie rozerwał kajdany. W przypadku św. o. Maksymiliana nie doszło jednak do tego. Jak to wytłumaczyć? Częstym błędem jaki popełniamy czasami nawet my wierzący jest to, że skupiamy się tylko na czysto fizycznym aspekcie sprawy, a umyka nam wymiar niewidzialny, ten duchowy i najważniejszy. Rozerwanie fizycznych kajdan załatwia sprawę, ale tylko na pewien czas, zerwanie kajdan grzechu dokonane przez Chrystusa na krzyżu - to już jest sprawa wieczna. I chwała Panu za to!


"To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję" (J 15,12-14)

Tu znów mamy wspaniałe zestawienie kluczowych pojęć dla Starego i Nowego Testamentu. Przede wszystkim Pan Jezus wyraźnie akcentuje przykazanie miłości, która jest na absolutnym topie przesłania Nowego Przymierza. Z drugiej jednak strony Chrystus mówi też o potrzebie czynienia tego, co on przykazuje. A zatem chrześcijanin nie odrzuca Starego Prawa, ale przyjmuje je w duchu Nowego Przymierza, które przyniósł Jezus.



Nie jestem biblistą i nie traktujcie proszę moich refleksji jako oficjalnej wykładni Kościoła, niemniej pragnę całym sercem i tak staram się czynić, aby moje przemyślenia wpisywały się w nauczanie Kościoła rzymskokatolickiego. Głęboko wierzę, że w rozważaniach pomaga i inspiruje Duch Święty.

Podzielcie się w komentarzach własnymi przemyśleniami.
o
Etykiety:

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)